Μουσικά Χνάρια: Funkadelic - Free Your Mind... And Your Ass Will Follow

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Funkadelic - Free Your Mind... And Your Ass Will Follow

Funkadelic – Free Your Mind... And Your Ass Will Follow

Έτος – 1970

Είδος – Acid Funk, Psychedelic Rock

Πάρτε τον Jimi Hendrix και βάλτε τον σ’ ένα μίξερ. Αγνοήστε τις διαμαρτυρίες του. Ρίξτε μέσα στη συσκευή μια γερή δόση από τους Velvet Underground του “White Noise / White Heat” και μια κουταλιά από Stooges του “Raw Power”. Με άλλα λόγια, προσμίξτε το ατόφιο κιθαριστικό blues/rock του Jimi με μια καλή ιδέα ωμού, θορυβώδους πειραματικού ροκ. Θα δείτε το μείγμα να αποκτάει ένα ενδιαφέρον χρώμα – η γεύση του όμως δε θα είναι για όλους.

«Τι καλό ετοιμάζεις?», θα σε ρωτήσει μία από τις καλεσμένες στο πάρτυ. «Περίμενε, δε τελείωσα ακόμα», θα απαντήσεις, ενώ γυρίζεις με αποφασιστικότητα την κουτάλα, μπρος, πίσω, πέρα δώθε. Οι καλεσμένοι περιμένουν με ανυπομονησία στο σαλόνι – όπου να ναι η συνταγή σου θα ναι έτοιμη, μα χρειάζεται ορισμένες ακόμα γαστρονομικές πινελιές καλλιτεχνικού τύπου. Κατευθύνεσαι προς το ντουλάπι, σκύβεις κάτω χαμηλά (στα πιο υποχθόνια διαμερίσματα του ντουλαπιού) και αρπάζεις ένα σακουλάκι LSD – ήταν σε τιμή ευκαιρίας στο σούπερ μάρκετ και αδυνατούσες να αντισταθείς.

Ρίχνεις ένα κουταλάκι LSD στο μείγμα – προσοχή, όχι περισσότερο, γιατί το αριστούργημα σου θα χάσει τη γεύση του. Χρειάζεται υψηλές ικανότητες να γνωρίζει κάποιος ποια είναι η κατάλληλη ποσότητα, ανάλογα με τη συνταγή που ετοιμάζεις. Λένε πως ο Μεγάλος Οδηγός Μαγειρικής για Διαστημάνθρωπους, του Syd Barrett (σημαντικού Σεφ στο Αστρικό Πολυσύμπαν της Μουσικής) είναι ένα βιβλίο που περιέχει πολύτιμες οδηγίες για ανάλογους πειραματισμούς. Προσοχή όμως, αναζητήστε μόνο τα πρώιμα βιβλία του Syd – στη συνέχεια άρχισε να γράφει κάτι αλαμπουρνέζικα και έχασε την επαφή του με το κοινό. Εναλλακτικά, μπορείτε να επιχειρήσετε μια βιβλιογραφική διαδρομή στους ψυχεδελικούς ροκ ήχους των Sixties – να είστε βέβαιοι πως θα βρείτε πολύτιμες αναφορές.

Τη στιγμή που θα έχετε ρίξει το κουταλάκι με το Lsd μέσα στο μείγμα, εκείνο θα πάρει ένα έξαλλο, ροζ χρώμα και θα αρχίσει να ξεπετάει πορτοκαλί καπνούς. Βρίσκεστε σε πολύ καλό δρόμο. Που να ήξεραν οι καλεσμένοι σας τι τους περιμένει! Αρπάζετε το μίξερ καλά με τα δυο σας χέρια. Ανακατεύετε γερά. Προσοχή, δεν ακακατεύετε όπως όπως! Χρειάζεται ρυθμό, χρειάζεται στυλ! Λένε πως μόνο αν χορεύεις, ενώ ταρακουνάς το μίξερ πάνω κάτω, θα έχεις τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το συγκεκριμένο στυλ χορού το έχουν πει και Funk.

Όσο αφορά το όνομα εκείνου του… πράγματος που φτιάξατε, με μεράκι και αγάπη? Ας το πούμε “Free Your Mind and Your Ass Will Follow”.

Έφτασε η ώρα να σερβίρετε το πολυπόθητο γκουρμέ στους καλεσμένους σας, ενώ εκεινοι αράζουν στο λίβινγκ ρουμ, με τις σαμπάνιες ανά χείρας. «Κύριε κούνελε, μας κακομαθαίνετε», και ενώ πίσω αντηχεί η μουσική από μια διαφήμιση με σοκολατάκια. Ένας πιανίστας με σμόκιν παίζει ένα ανάλαφρο κομμάτι. Οι κύριοι με τα μονόκλ δέχονται τα ποτήρια που τους σερβίρεις, οι κυρίες απλώνουν τα λεπτά, ντελικάτα χέρια τους, λέγοντας σου ευχαριστώ. «Πιείτε αγαπητοί μου φίλοι», τους λες, υψώνοντας το ποτήρι σου σε μια πρόποση. «Στα ανοιχτά μυαλά!», λες, και πίνεις πρώτος μια γουλιά. Οι καλεσμένοι απορούν λίγο με την πρόποση, ωστόσο ακολουθούν το παράδειγμα σου, πίνοντας, κατεβάζοντας μια γερή δόση από το ρόφημα.

Μισή ώρα μετά το ρεβεγιόν έχει μεταβληθεί σε προθάλαμο αστρικής κόλασης. Τα κοστούμια και τα σμόκιν έχουν δώσει τη θέση τους σε προβιές κανιβάλων. Οι γυναίκες έχουν πετάξει τα στήθη τους έξω και μουγκανίζουν σα γελάδες. Κάποιοι από τους άντρες φαντάζονται πως καβαλάνε αόρατους πυραύλους – ορισμένοι καβαλάνε διαφορετικού τύπου πυραύλους, σε υλική μορφή. Ο πιανίστας παίζει τα πλήκτρα με τα ξυπόλυτα του πόδια, ενώ παραπέρα ένας παπάς σκορπίζει ευλογίες.

Την επόμενη μέρα κανείς δε θα θυμάται τίποτα.

Κάπως έτσι λοιπόν αντηχεί ο δεύτερος δίσκος των Funkadelic! Πρόκειται για ένα άλμπουμ Ψυχεδελικής, Βρώμικης Φανκιάς, το οποίο ηχογραφήθηκε ενώ η μπάντα όλη είχε μοιραστεί από μια γερή δόση Lsd!

O τίτλος παραπέμπει – εν μέρει μόνο – σε αυτό που θα ακολουθήσει. Στο εξώφυλλο βλέπουμε μονάχα το πρώτο του μισό: “Open Your Mind” με κάποιες μυστήριες τελίτσες να ακολουθούν με νόημα, σιγοψιθυρίζοντας σου: «ε, ψιτ, φίλε. Υπάρχει και συνέχεια, αλλά δε μπορώ να σου την πω». Βλέπουμε μια afro-woman να απλώνει τα χέρια της προς τα κάτω, λες και ίπταται. Όμορφο, καλλιτεχνικό θέμα – μια γυναίκα με απελευθερωμένο νου, η οποία (προφανώς λόγω της συγκεκριμένης απελευθέρωσης) μπορεί και πετάει.

Όταν όμως ανοίγεις το gatefold του δίσκου, ο τίτλος ξετυλίγεται στη πλήρη διάσταση του: “… and your Ass Will Follow”, ενώ η γυναίκα αποκαλύπτεται πως είναι γυμνή – φανερώνοντας έναν ζουμερό πραγματικά κώλο.

Αυτοί ήταν οι πρώιμοι Funkadelic! Η μπάντα του μοναδικού George Clinton, το συγκρότημα που κατόρθωσε (παρέα με το δίδυμο αδερφάκι του, τους Parliament) να παντρέψει όσο ελάχιστα τους funk ήχους με τη ροκ μουσική, εκεί στα 70s, και να δώσει ορισμένα πραγματικά μνημειώδη άλμπουμ, ξέχειλα ρυθμού και μαύρης τρέλας! Σε αντίθεση όμως με τα ιδιαίτερα πιασάρικα άλμπουμ που παρέδωσαν τα επόμενα χρόνια, στο “Free Your Mind…” οι Funkadelic ακούγονται περισσότερο πειραματικοί από ποτέ. Πραγματικά το άλμπουμ ηχογραφήθηκε υπό την επήρεια ναρκωτικών, και φαίνεται.

Η παραγωγή είναι με διαφορά η πλέον ωμή, από όλους τους δίσκους τους, σχεδόν επιτηδευμένα κακή θα έλεγε κάποιος – εξ’ ου και οι παρομοιώσεις με τον θορυβώδη ήχο των Velvet Underground, ή τα noise rock πειράματα των Stooges. Κάποια από τα τραγούδια του δίσκου θα μπορούσαν άνετα να είχαν γίνει μεγάλα χιτ στα ραδιόφωνα της εποχής (όπως τα ατελείωτα groovy “Friday Night, August 14^th” και “I Wanna Know If It’s Good For You”), ωστόσο ο ωμός, καθόλου γυαλισμένος ήχος, τα εμποδίζει από το να γίνουν κάτι τέτοιο. Αυτό δεν ήταν το κατάλληλο για parties Funk που καθιερώθηκε τα επόμενα χρόνια, ούτε έχουμε να κάνουμε με radio-friendly μαύρη soul μουσική. Όχι, ο δίσκος είναι βρώμικος – και απευθύνεται σε βρώμικα μυαλά, χε!

Το εναρκτήριο, ομότιτλο κομμάτι συνιστά μια ψυχεδελική εκτόξευση. Η πτώση θα αργήσει να έρθει, και όταν έρθει, ίσως πονέσει λίγο. Ωστόσο θα έχεις απολαύσει τη διαδρομή! Η κιθάρα του Eddie Hazel αποδεικνύει γιατί πολύς κόσμος τον παρομοίαζε με τον Jimi Hendrix. Τα διεστραμμένα και άκρως παραμορφωμένα πλήκτρα του Bernie Worrell προσδίδουν στο μείγμα άφθονες δόσεις μαστουρωμένης αστρόσκονης. O George Clinton επαναλαμβάνει το κεντρικό μήνυμα του δίσκου, σαν άλλος προφήτης ποτισμένος με οξύ. Διακρίνεται σχεδόν μια διάθεση ανόσιας ιεροτελεστίας, η οποία γίνεται ακόμα περισσότερο εμφανής στο κομμάτι που κλείνει τον δίσκο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Eulogy and Light”. Στο συγκεκριμένο, ιδιαίτερα σκοτεινό κομμάτι, ακούγονται λόγια από έναν θρησκευτικό, gospel ύμνο, παιγμένα όμως ανάποδα, και αυτό ενώ ο Clinton υμνεί τον «Παντοδύναμο Θεό του Δολαρίου». Το μήνυμα είναι σαφές.

Γιατί, κύριοι, η Funk την εποχή εκείνη μπορούσε να γίνει επικίνδυνη, ένας γνήσιος κοινωνικό-πολιτικός δυναμίτης, ξυπνώντας τους συντηρητικούς από τον ύπνο τους. Black Power on Acid, αυτό είναι ο συγκεκριμένος δίσκος. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή η περιγραφή ταιριάζει πλήρως στο «ο δίσκος σε μια πρόταση» που αναφέρω σε όλες τις παρουσιάσεις μου, επομένως θα την χρησιμοποιήσω πάλι!

Το άλμπουμ υπήρξε επιτυχημένο από άποψη πωλήσεων και απήχησης, ωστόσο τα καλύτερα για τους Funkadelic έμελλε να έρθουν στη συνέχεια. Το “Maggot Brain” θα ακολουθούσε, και θα ήταν ο τελευταίος δίσκος με το αυθεντικό τους line up. Ωστόσο το “Free Your Mind..” παρέμεινε μέχρι τέλους ο πιο πειραματικός και ψυχεδελικός, από όλους τους δίσκους τους, και ίσως το πλέον Cult από τα άλμπουμ τους. Ένα πόνημα για ανθρώπους με… ανοιχτά μυαλά!

Γιατί να ακούσετε τον δίσκο: Διότι θέλετε να πάρετε μια ιδέα του πως μεταφράζεται σε ήχους αυτή η… διεστραμμένη συνταγή που σας περιέγραψα πάνω. Και γιατί ο δίσκος καθρεφτίζει όσο ελάχιστοι το πνεύμα της εποχής του.

Γιατί να μη τον ακούσετε: Τραχύς ήχος και αρκετά παράξενοι πειραματισμοί, σίγουρα δεν είναι για όλα τα αυτιά.